ภาพก็สวย คำบรรยายก็ซึ้ง ^^

เก้าอี้ยังรอคอยคนมานั่ง ส่วนตัวเรานั้นยังรอเธอในใจ

อยากปีนไปให้สูงสุดฟ้า จะได้มองหาว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหน อยาก จะมองให้ลึกสุดหัวใจ จะได้รู้ว่ารักใครนะคนดี

อาจจะเป็นแค่ดอกไม้ริมข้างทาง แต่เมื่อเบ่งบานอาจมีค่าสำหรับใครสักคน

ต้นไม้คือร่มเงา ส่วนเธอนั้นคือร่มใจ

อยากเป็นต้นไม้ไว้บังแดด ลดความร้อนแรงจากฟากฟ้า เพื่อเธอ จะได้ลองเปิดใจมา รับความร่มเย็นจากหัวใจ

เก็บความทุกข์ให้หลับไหล เช้าวันใหม่ย่อมสดใสเสมอ

ถึงหนทางจะยาวไกล แต่อย่างไรก็จะไปให้ถึง ถึงลำบากก็ไม่ คำนึง จะได้ทราบซึ้งกับทุกก้าวที่ผ่านไป

อยู่กับผู้คนตั้งมากมาย แต่ทำไมหัวใจยังเดียวดาย อยากจะมีใครสักคนไว้ ข้างกาย ไม่ต้องมากมายแค่เข้าใจ.....ก็พอ

อยากเอาความเศร้ามาเรียงเหมือนอิฐก้อน อยากเอาความมัวหมองมาขึงเป็นลวด หนาม จะได้ปิดตัวเองกั้นทุกทุกสิ่งที่เข้ามา อยู่กับตัวเราและความ เหงาตลอดไป.....